Ај фил фуд. Дроб- тава, мојот пролетен, празничен адут
Овој специјалитет, деликатес, како ли се не, ме потсетува на безгрижност и на деновите околу најголемиот христијански празник- Велигден. Мајка ми го прави- откако почнав да бројам калории, значи- охохо, одамна. Калоричен е, силен, вкусот го паметите уште долго, ама се јаде еднаш-два пати во годината, па сите „сопки“ дека треба да се одбегнува, едноставно- не важат!
Процедурата ми е врежана во сите рамки на созревањето: паметам дека „кошулиците“ се најпроблематичниот дел од сказната. По правило се скинати на неколку места, а во месарниците тешко даваат – резервна. Во таквите случаеви, главниот адут е креативноста на домаќинката. Тие што виткале дроб- сарми или правеле дроб- тава, знаат за што зборувам.
Годинава од пусти трауми, да не се изрезилам, се снабдев со неколку кошулици.
Еве го рецептот за дроб тавата на мајка ми, што верувале или не, не сум го сменила ниту за нијанса.
Потребен е еден јагнешки комплет со црн и бел џигер, срце и бубрези, со посебен акцент на „кошулица“, потоа мал филџан ориз, китка младо кромидче, 250 гр спанаќ или блитва, јајце и мирудии по желба- сол, бибер, алева пипер и масло.
Во интерес на времето, првин се варат џигерчињата и останатиот ситнеж кој потоа ситно се сечка. Натенане и со убав муабет. Може и да е монолог, не му пречи на јадењето.
Потоа се пржи кромидот, се додаваат сечканите џигерчиња, убаво се меша, па се става обаренот спанаќ, ориз, бибер, сол и алева пипер. Додека сите миризби испаруваат, уште еднаш убаво, најубаво се промешува и се остава да се излади.
Во меѓувреме, во огноотпорна тава, која треба да е долгнавеста, се става хартија за печење. Кошулицата, доколку имате среќа е цела, и неа ја постилате во тавата, краевите треба да се подолги, за да убаво се завитка.
Сега е на ред филот: откако ќе му се стави јајце, за да го „врзе“, убаво се измешува и процедурата се финишира со ставање.
Смесата потоа се израмнува и убаво се завиткува. Обликот го диктира тавата, значи- треба да е како векна. Ако е се во ред, се попрскува со филџан вино и со топла вода.
Приготвената тава се става во рерна и се пече околу 30-45 минути. Во меѓувреме можете да ѕиркате низ сталкото- готова е кога ќе се зацрвени и ќе се фати убава кора.
Глетката на готовата дроб- тава е волшебна. Навистина: се меша чувството на носталгија, некоја тивка гордост и задоволство што се испаднало како кај мајка ми.
Крајот делото го краси и тука некаде се сечат убави парчиња, што се редат, за да „провоцираат“.
Рамнотежата ја направив со таратур салата и со црвено вино. Се разбира тука беше и младиот лук, верен придружник во деновите на корона.
И да, беше превкусно.
Валентина Вања Тодоровска
Коментарите се затворени