Љубовно писмо од Густав Флобер
15 август 1846 година
Ќе те покријам со љубов следниот пат кога ќе те видам, со милувања, со екстаза. Сакам да ти се наситувам со сите радости на телото, така што ќе се онесвестиш и ќе умреш. Сакам да бидеш воодушевена од мене, и да спризнаеш дека никогаш не си сонувала за таков занос … Кога ќе остариш, сакам да се потсетиш на оние неколку часа, сакам твоите суви коски да треперат од радост кога ќе помислиш на нив.
Гистав Флобер, познатиот француски писател, до неговата сопруга Луиз Коле.
Љубовно писмо од Јохан Волфганг фон Гете
Јохан Волфганг фон Гете (1749-1832) го напишал ова писмо за Шарлот фон Штајн Гете и многумина го сметаат за германски литературен гениј. Во 1774 година тој го напишал популарното дело „Страдањата на младиот Вертер“, кое предизвика сензација. Од 1775 година живеел во Вајмар, каде што ја запознал и се вљубил во Шарлот фон Штајн, инспирација за хероината на неговата драма „Ифигение ауф Таурис“ (1787) и Натали во романите за Вилхелм Мајстер. Во 1808 година го создал првиот дел од неговото најпознато дело „Фауст“.
17 јуни 1784 година
Моите писма ќе ти покажат колку сум прекрасен. Јас не вечерам во дворот, гледам малку луѓе, и сам одам на прошетка, а на секое убаво место посакувам да беше таму.
Не можам да си помогнам да те сакам повеќе отколку што е добро за мене; ќе се чувствувам посреќен кога ќе те видам повторно. Јас сум секогаш свесен за мојата близина до тебе, твоето присуство никогаш не ме остава. Во тебе имам мерка за секоја жена, за секого; во твојата љубов мерка за сето тоа ќе има. Не во смисла дека остатокот од светот се чини нејасен, напротив, твојата љубов го прави јасен; многу јасно гледам какви се мажите и што планираат, сакаат, прават и уживаат; не ги жалам за тоа што го имаат, а споредувањето е тајна радост за мене, поседување, бидејќи имам такво вечно богатство.
Ти во твоето домаќинство мора да се чувствуваш како што јас често се чувствувам во моите работи; често не забележуваме предмети, едноставно поради тоа што не избираме да погледнеме во нив, но работите добиваат интерес штом ќе го видиме јасно начинот на кој тие се поврзани едни со други. Бидејќи ние секогаш сакаме да се приклучиме, а добриот човек е задоволен со уредување, ставање во ред и продолжување на правото и неговото мирнo владеење. Збогум, ти која ја сакам илјада пати.
Љубовно писмо од Виктор Иго
До Адел Фушер
Моја најмила,
Кога две души, кои се бараат една со друга,
колку и да е долго во толпата, конечно се наоѓаат една со друга … соединување, огнено и чисто како што се самите тие… почнува на земјата и продолжува засекогаш во небото.
Тоа соединување е љубов, вистинска љубов, … религија, која ги обожува саканите, чиј живот потекнува од посветеност и страст, и за кое најголемите жртви се најслатки задоволства.
Тоа е љубовта што ти ја инспирира во мене… Твојата душа е направена да сака со чистотата и страста на ангелите; но можеби таа може да сака само друг ангел, во кој случај мора да треперам од страв.
Засекогаш твој,
Виктор Иго (1821)
Љубовно писмо од Оноре де Балзак
Мој љубен ангел,
Јас сум речиси луд по тебе, колку што може да се биде луд: Не можам да наведам две идеи меѓу кои не си вметната ти.
Веќе не можам да мислам на ништо друго освен на тебе. И покрај мене, мојата фантазија ме носи до тебе. Те зграпчувам, те бакнувам, те милувам, илјада од најљубовните милувања ме опседнуваат.
Што се однесува до моето срце, ти секогаш ќе бидеш таму – толку многу. Таму имам прекрасно чувство за тебе. Но, Боже мој, што ќе стане од мене, ако ме лишуваш од мојот разум? Ова е мономанија која, ова утро, ме заплашува.
Станувам секој момент велејќи си себе: „Ајде, јас одам таму!” Потоа повторно седнувам, трогнат од чувството на моите обврски. Постои страшен конфликт. Ова не е живот. Никогаш порано не сум бил ваков. Ти проголта с`.
Се чувствувам глупаво и среќно кога ќе помислам на тебе. Се вртам во сладок сон во кој во еден момент живеам илјада години. Каква ужасна ситуација!
Совладан од љубов, чувствувајќи љубов во секоја пора, живеејќи само за љубов, и гледајќи се обземен од тага, и фатен во мрежите на илјада пајаци.
О, моја мила Ева, ти не го знаеше тоа. Јас ја зедов твојата карта. Тука е пред мене, и јас зборувам со тебе како да си таму. Те гледам, како што те гледав вчера, убава, зачудувачки убава.
Вчера, во текот на целата вечер, си помислив: „Таа е моја!” Ах! Ангелите не се толку среќни во рајот како што бев јас вчера!
Оноре де Балзак, француски писател, до Евелина Ханска, грофица од Полска, јуни 1836 година.
Љубовно писмо од Марк Твен
12 мај 1869 година
Од длабочините на моето среќно срце извира голем бран на љубов и молитва за ова непроценливо богатство што ми е доверено на доживотно чување.
Не можеш да ги видиш неговите недостижни бранови што течат кон тебе, мила, но во овие редови ќе го слушнеш, бидејќи постоеше, далечното биење на бранот.
Марк Твен (Семјуел Лангхорн Клеменс), американски писател, до Оливија Лангдон, неговата идна сопруга.
Љубовно писмо од Џејмс Џојс
Писателот со ирско потекло Џејмс Џојс (1882 – 1941) живеел во различни градови во Европа, но секогаш бил врзан за Даблин, неговиот роден град. Тоа беше сцената за многу негови револуционерни и контроверзни дела, и, исто така, беше местото каде што во 1904 година ја запозна Нора Барнакл, жената која подоцна ќе стане негова сопруга. Ова писмо, напишано само неколку месеци откако Џојс прв пат ја видел Нора, ја покажува длабочината на неговата љубов.
15 август, 1904 година
Моја драга Нора,
Тоа едноставно ме погоди. Дојдов во 11:30. Оттогаш седам во фотелја како будала. Не можам ништо да сторам. Не слушам ништо освен твојот глас. Јас сум како будала кој слуша како ме викаш „Драги”. Навредив двајца мажи денес оставајќи ги ладнокрвно. Сакав да го слушнам твојот глас, не нивниот.
Кога сум со тебе го оставам настрана мојот презрив, сомнителен карактер. Би сакал да ја почувствувам твојата глава на моето рамо. Мислам дека ќе одам в кревет.
Половина час го пишувам ова. Дали ќе ми напишеш нешто мене? Се надевам дека ќе напишеш. Како да се потпишам? Нема ништо да потпишам, бидејќи не знам како да се потпишам.
