Филип Митевски е човек на новото време, на иновативна гастрономија а чиниите на овој „маестро-готвач“, во најмала рака наликуваат на мали уметнички дела: перфекција од бои и дизајн на минијатури. Модерна кујна и арт фуд, чиста егзотика како мамка за очи го инспирира Филип на постојано усовршување – моментално работи во ланецот на хотели „Маритим“ во Германија, ужива во секојдневието и токму затоа, бараем во скора иднина, не размислува за враќање во Македонија.

Твојата животна, гастрономска приказна има интензитет и е многу интересна. Пред да ја раскажеш: што те натера да станеш готвач- љубов кон храната или семејната традиција?
– Мојата приказна започна на 11 години, откако моите родители отворија ресторан во кој се подготвуваше риба и рибни специјалитети. Пораснав во светот на кулинарството и уште на почетокот бев заинтересиран за готвењето, и бидејќи во објектот се сретнував со многу готвачи, во тој период се роди желба и јас да се запишам во средното угостителско училиште ,,Лазар Танев” во Скопје… По завршувањето се запишав на Медицински факултет во Софија, отсек Санитарен инспектор, каде што дирекно се запознавав со храната и нејзината вредност како и НАССР системот, контролата на храната, одржувањето,складирањето, обработката,контаминацијата на истата, што беше особено важно за мене. Потоа продолжив со магистерски студии на Економскиот факултет во Софија, магистрирав менаџмент во здравство, стекнав многу знаење околу организација, што денес ги применувам во работата.

Мешањето на вкусови, експериментирање, молекуларна и каква се не кујна, уривање на готвачки рамки и предрасуди – ти си човек на новото време, на новата готвачка ера, па затоа и чиниите наликуваат на совршени уметнички дела. Потежок ли е овој начин на дизајнирање?
– Креативноста има голема улога во работата, таа е ефективна и успешна, па јас и моите колеги доста експериментираме во кујната, за да се добие тој експлозивен ефект на завршницата, кој изнудува воздишки кај гостинот. Тоа ми е голема сатисфакција. Потребни ми се неколку секунди да создадам едно дело, се разбира доколку намирниците ми се претходно подготвени. За еден успешен готвач се потребни 20. минути да создаде едно јадење, од суровина до реализација. Тоа е дефиниција на успешен готвач.

Во многу наши ресторани, во недостаток на идеи (или можеби време) сеуште функционира- зелена салата како база, а на неа се реди месо, сирење, сувомеснати производи…. Она што посебно фасцинира во твојата работа е цвеќето, тие нежни, провидни латици сместени како да се кралици, на чинии, во некој магичен танц со боите. Изгледа фантастично, да не посакаш да го чепнеш поради уривањето на концептот. Ќе биде ли непристојно ако прашам, колку ова убавина може да најаде?
– Се трудиме сите новитети да се најдат во нашите кујни, а каде што работам јас, не е тешко бидејќи намирниците што ми се потребни се наоѓаат во изобилство . Секако декорацијата се прилагодува на ресторанот или хотелот- ако е тоа во Мишелински ресторан или хотел со повеќе звезди, тие располагаат со изобилство на намирници и алатки за работа, и тука е потребна „само“ креативноста и знаењето, за да се вклопите во приказната и да создадете една прекрасна композиција на чинија…. Што се однесува за сервирањето денеска, се е на поинаков начин, но не велам дека сеуште не функционира старомодно сервирање. Кај нас на Балканот, особено се става зелена салата како подлога, и навистина не знам од што е тоа, од страв од промена или од напредување?… Но во Македонија има и доста ресторани каде што се оди до совршенство.

Од чинијата доаѓа и здравје и болест, се „засилува“ карактерот…. Во што ја гледаш иднината на исхраната- во менувањето на навиките или во намалувањето на порциите?
– Искрено сметам дека е многу е важен начинот на подготовка на храната. Секоја личност е одговорна за сопственото здравје а не од количината која ја внесуваме во организмот. На оваа прашање подобро ќе одговори некој нутриционист а не готвач, и тоа гурман .

Гурман?
– Да, тој сум а омилената храна ми е се што е вкусно… Конкретно, риба а десертите ми се слабост.

Колку си ти достапен и расположен за соработка, особено откако ќе забележиш талент кај идните готвачи? И точно ли е дека во вашиот, готвачкиот свет, како и во секоја јавна професија, владее големо его?
– Се сметам за позитивна личност која е отворена за соработка, тоа го велат и оние што ме познаваат. Пренесувам се што досега сум научил, предавам декорација на Академијата, а тука учат млади колеги готвачи и вистинско задоволство е кога ќе препознам некој таков талент.
Сметам дека човек е голем кога е подготвен за соработка и комуникација со останатите, но доколку има големо его, мислам дека успехот нема да се забележи. Окружен сум со позитивни луѓе и не почнувам да работам, без добро расположение. Да, и тоа влијае врз одличен резултат.

Работиш во Германија, па во тој контекст, можеш ли да направиш споредба меѓу нашите и нивните навики и желби во исхраната?И, каде се гледаш за 5 години?
– За мене лично тоа е голема разлика и голема тема за разговор.. Тука научив многу мали а сепак големи работи во комуникацијата и вредноста на еден работник. Дисциплината е на прво место, исто како и навиките во исхраната… Јас сум авантурист, сакам да експериментирам и да напредувам во креативноста уште повеќе. Можеби за 5 години, пак ќе се сретнеме и ќе ви раскажам што се случило во изминат период…

(Валентина Вања Тодоровска)